Cahit Zarifoğlu’nun dediği gibi;
“Nereye kadar kendinden kaçabilirsin? Ya bir daha geri dönemezsen!”
Etrafınla ilgilenmeye, her şeye müdahale etmeye, herkesi kontrol etmeye, laf yetiştirip her söze cevap vermeye biraz mola ver…
Kendi gerçeklerine kör olan ve olmak isteyen, iç sesini duymak istemeyen, kalbini dinlemekten korkan kendinden kaçar…
Kendi sessizliğini dinleyip gerçeklerini kabul etmek yerine, etrafının gürültüsünü dinler, kendisi hariç başkalarının ne deyip ne demediğiyle meşgul olur, bu gürültü içerisinde iç sesini bastırır…
Yavaşla…
Sakinleş…
Sana sen lazımsın…
Kendine dön ve hakikatini gör!
Nereye kadar kendi gerçeğinden kaçabilirsin?
Toprağa kadar mı olacak bu kaçış?
En’imiz sonumuz iki metre toprak değil mi?
Ya çok geç kalırsan dostum?..
(Nefsime aynı zamanda bu sözler)
