SEBAHATTİN ÇELEBİ
“Âşıkmışım tahta gemime. Onun mavi denizlerde nazlana nazlana gezdiğini seyrederken dalmışım rüyalara. Ona öylesine şaşkınlıkla bakakalmışım ki, ayrılamamışım ondan saatlerce. Bilgisayarından ayrılırsam eğer; korkmuşum onu kaybedeceğimden… Cesaret edememişim onu bırakmaya… engin denizlerde yüzüp gitmeye… Ancak, uykuda alabilmiş beni tahta gemimden annem…
‘Sarı papatyam,’ diye fısıldayarak ağlayışını hissetmişim başucumda onun…
Uyanmışım ama şefkatli dokunuşları daha fazla sürsün diye açmamışım gözlerimi…
Bir yüzyıl sürsün istemişim anne kucağındaki bu anın…
Annesi de kanser olan Şairin ‘çaresiz’ yakarışları da, sihir arayışları da yakmış zaten beni..
Onun feryadı, unutturmuş kendi acılarımı bana. Umursamamışım her gün tel tel önüme dökülen sarı saçlarımı… Umursamamışım küsmüşlüğümü aynalara.
Umursamamışım artık çekiciliğini yitiren mavi bakışlarımın. Çünkü eritmişim gözbebeklerimi şairin maviliğinde. İki mavi su damlası birleşmiş bir ırmak olmuş, gözyaşlarıma karışmış deniz olmuş, yüzdürmüş tahta gemiyi sularında…”
Onu, bu içten satırlarla tanıdık biz.
Hiç görmedik…
sesini bir kez olsun duymadık.
Bildiğimiz tek şey kanserli olduğuydu ve o yıllarda açtığımız “www.platformdergisi.net” sitesinin müdavimlerindendi.
“Bir şeyler yapalım, umut olalım” dedik arkadaşlarla. “Tahtagemi.net” ismiyle bir internet sitesi açtık önce.
Onun elinden tutmak, bu hayal gemisiyle onu okyanus ötelerine götürmek istedik. Acılarını bir nebze olsun unutturmak istedik. Diğer okurlarımız yorumlarıyla Binnur Kız’a umut vermeye çalıştılar.
Olmadı!
Onun gözlerinde Tahta Gemi sevincini görmek nasip olmadı.
Yaşıyor mu… göçüp gitti mi aramızdan?
Hiçbir zaman öğrenemedik!
Binnur Kız’ın “annesi de kanser olan şair” dediği kişi olmanın ezikliğini, acısını hep yaşadım bu yüzden.
Vefa; peygamber ahlakındandır!
Ona vefasızlık olmazdı! Senelerce bekledim o yüzden. Kaç görüşme yaptım hatırlamıyorum bile! Yeniden yayınlamak, yeniden Binnur Kız’ın Tahta Gemisi’ni okyanuslara yolcu etmek için…
İnanın bir çocuk kadar mutluyum!
Zira “annesi de kanser olan o şair”; “saçları tel tel dökülen” o kızın gemisini okyanuslara salmayı başarıyor!
Bu yazıyı bugün, yani doğum günümde kaleme aldım.
Bu yazı; yüreği okyanuslar kadar engin olan Binnur Kız için bir dua vesilesi olsun. Allah rahmetiyle onu kucaklasın ve vefa abidesi Peygambere komşu yapsın!
